با تیر و کمان غرورت سنگ میزنی بر شیشه های بی قراریم .زنگ خاطراتم را میزنی و فرار میکنیفرصتی نیست فرار نکن...!معنی این شیطنت ها را بگو!!این بار اگر دلت در حیاط قلبم افتاد ،سراغش را نگیر.. .پس نمیدهم!!به جریمه ی زنگ هایی که زدی و فرار کردی...!
وقتی نیست نباید اشک بریزیباید بگذاری بغض ها روی هم جمع شوند و جمع شوند تا کوه شوند ، تا سخت شوند همین ها تو را میسازد...سنگت می کند درست مثل خودش !باید یادت باشد حالا که نیستاشکهایت را ندهی هرکسی پاک کند ...میدانی؟آخر هرکسی لیاقت تو و اشکهایت را ندارد....
